Zajęcia w laboratorium na Wydziale Chemicznym PW

Największym, ale nie jedynym, wynalazkiem Fenicjan było pismo alfabetyczne, które powstało w połowie II tysiąclecia p.n.e. Zapisali się oni w historii także jako wynalazcy mydła. Mieszkańcy wybrzeża Morza Śródziemnego korzystając z bogactwa natury (olej z oliwek oraz popiół z morskich alg) otrzymywali substancje, które dziś nazywamy powierzchniowo czynnymi. W średniowiecznej Europie największe mydlarnie powstawały na terenie dzisiejszej Hiszpanii. Nieco nowocześniejszą metodę otrzymywania mydła opracował w czasie Rewolucji Francuskiej Nicolas Leblanc. Od tej pory mydło mogło być produkowane na skalę przemysłową.

Uczniowie naszego polonijnego liceum, którzy wzięli udział w warsztatach “Historia mycia” zorganizowanych przez Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej w ramach XIX Festiwalu Nauki mogli samodzielnie w skali laboratoryjnej otrzymać mydło. Anastazja, Julia, Alina i Natalia pod kierunkiem pracowników Zakładu Technologii i Biotechnologii Środków Leczniczych wykonały preparat, który poddały badaniom. Wykazały, że mydło ma odczyn zasadowy, co jest niekorzystne dla skóry, a ponadto w twardej wodzie traci swoje właściwości powierzchniowo czynne wytrącając się w postaci osadu. Czy każdy środek powierzchniowo czynny musi mieć takie wady? To pytanie postawili sobie członkowie drugiego zespołu badawczego: Wiktor, Ula, Władek i Michał. Otrzymali oni nieco nowocześniejszy środek powierzchniowo czynny – dodecylosiarczan sodu, który również poddali badaniom chemicznym. Stwierdzili, ze wodny roztwór tego preparatu ma odczyn zbliżony do obojętnego, a dodanie go do twardej wody nie powoduje wytrącania osadu. W ten oto sposób nasi młodzi chemicy otrzymali związek, który z powodzeniem może zastąpić mydło.